Praktyka medytacyjna to ścieżka samopoznania i rozwijania świadomości.
Niezwykła przygoda, w czasie której poprzez ruch, taniec, medytację, pracę z ciałem i stawianie wyzwań, poznajemy siebie i przekraczamy kolejne progi na ścieżce do odkrywania i realizacji swojego przeznaczenia poprzez rozwój świadomości.
Praktyka to ćwiczenie, uczenie się przez powtarzanie, wprowadzanie w życie nowego nawyku.
Medytacja to stan umysłu, przejście mózgu z fal beta – normalnej aktywności analitycznej płata czołowego, w fale alfa lub theta – charakterystyczne dla głębokiego relaksu i stanów wizyjnych, pozwalających na głębszy kontakt ze sobą i przypominające nam o wielowymiarowości naszej istoty.
Samopoznanie to przyglądanie się sobie, swoim myślom, nawykowym reakcjom, emocjom, rozpoznawanie mechanizmów, automatyzmów, które sterują naszą codziennością oraz tych, które wywołują wewnętrzne konflikty i co za tym idzie choroby. To również odkrywanie siebie jako istoty duchowej o ogromnym potencjale, w tym również zdolności samouzdrawiania.
Samouzdrawianie to proces zmiany „oprogramowania”, które już nam nie służy, poprzez uwalnianie emocji lęku, gniewu, wstydu czy poczucia winy (czy innych zidentyfikowanych poprzez samopoznanie), i zastępowanie ich uczuciami radości, miłości, czy wdzięczności – których wysokie wibracje mają moc uzdrawiania.